દેખાડાનું વહેણ

સાજ સજી છે સૃષ્ટિ સુંદરતાના શણગારે, 
સહુ વધી રહ્યા છે આગળ એકમેકના સથવારે.
હું એકલ શીદ વહી જાઉં દેખાદેખી હારે, 
નથી હવા નથી નીર હું, એમ કેમ ઉછળી- કૂદી વધુ એમની હારે,
દેખાદેખીમાં આગળ વધવા જતા ક્યાંય ના મળે આરો.
આ દેખાડાની દુનિયાનો મને ના ગમે  ઝાગઝગારો, 
બસ વધે રાખ્યે તો સમય અને શક્તિનો બગાડ મારો.

Gayatri Desai 

Comments

Popular posts from this blog

ભાભી

સમયની સંતાકૂકડી

પપ્પા